Laat mij spreken
Dwalend door de avond
Of mijmerend in de wind
Woorden die ik wel kan voelen
Maar steeds zijn spreker niet vindt
Gevoed door het diepste uit mijn ziel
En alle kansen lijken open
Alleen het is mond welke dwars blijft
En mijn lippen zijn gesloten
Wanneer zal ik eindelijk bereid wezen
Om de risico's te aanvaarden
En volmondig mijn wensen te spreken
Verstand naast hartekreet openbaren
Niet enkel meer het denkvermogen
Dat de weg vind naar buiten
Wil ook de spreken zijn van mijn ziel
En gevoelens van liefde uitten ...
Reacties op dit gedicht
| semara : | Vrijdag, november 25, 2005 10:57 |
| shitterend!! knuf semaar |
|
| Jan van Dord: | Dinsdag, november 22, 2005 21:52 |
| Heel mooi Mattijn!! jan |
|
| tarierabombom: | Dinsdag, november 22, 2005 18:56 |
goed verwoord wat zo moeilijk is om te vertellen. Was trouwens verrast dat mijn gedichten gevolgd worden. liefs, Sofie |
|
| fredie: | Dinsdag, november 22, 2005 17:29 |
| schitterend geschreven Love Fredie |
|
| unicornkim: | Dinsdag, november 22, 2005 13:45 |
| Doeltreffend neergezet. Heel mooi en spreek..... Liefs |
|
| arie.v.d.zalm: | Dinsdag, november 22, 2005 07:37 |
| heel goed neergezet | |
| Renate-td-: | Dinsdag, november 22, 2005 00:52 |
| mooi... liefs, |
|
| Niniki: | Dinsdag, november 22, 2005 00:50 |
| Gewoon doen Matt, spreken, zoals je schrijft. Knuffie Nini |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mattijn Langenberg | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2005 | ||
| Thema's: | ||