Hoe gruwelijk het mes
snijdt in een verweekte ziel
verloren in kwellende eenzaamheid
doch omringt door honderden…
De beleefdheid knikt
trekt glimlachen op tronies
herkenning is het uitgangspunt
verdwalend staren ogen in het niets…
Schichtige blikken hunkeren
preciseren wellicht silhouetten
de verwachting smoort in verdriet
de deuren blijven verankerd…
In hemelsnaam waarom
spuugt eigen bloed gal op de laatste hoop
familie…de reden knelt om de onwetendheid
het is nu voorgoed verleden tijd…
| enjaeva: | Dinsdag, november 22, 2005 13:43 |
| oei dat klinkt als... met je familie moet je wandelen nooit handelen ken je dat spreekwoord ook? tja het leven is een grote strijd met of zonder familie sterkte en liefs enjaeva | |
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2005 | ||
| Thema's: | ||