onbekende angst
Op 1 of andere manier ben ik bang
En ontwijk ik mijn gevoelens
Maar ik kan die angst niet plaatsen
Het is het bang zijn voor “ik hou van jou”
Zo’n machtig mooi gezegde
Maar steeds wanneer hij het tegen me zegt,
Is daar die angst
En terwijl z’n vragende, haast smekende ogen
Wachten op een antwoord
Houd ik mijn mond
Ik kan er niet in geloven
Ben bang om kapot te maken, waar ik zo naar verlang
Die pure, oprechte liefde
Tussen man en vrouw
Maar nu besef ik
Dat ik dat nooit zal bereiken
Zolang ik m’n angst niet overwin
Want hij kon mijn angst niet begrijpen
En heeft me nu verlaten
En ontwijk ik mijn gevoelens
Maar ik kan die angst niet plaatsen
Het is het bang zijn voor “ik hou van jou”
Zo’n machtig mooi gezegde
Maar steeds wanneer hij het tegen me zegt,
Is daar die angst
En terwijl z’n vragende, haast smekende ogen
Wachten op een antwoord
Houd ik mijn mond
Ik kan er niet in geloven
Ben bang om kapot te maken, waar ik zo naar verlang
Die pure, oprechte liefde
Tussen man en vrouw
Maar nu besef ik
Dat ik dat nooit zal bereiken
Zolang ik m’n angst niet overwin
Want hij kon mijn angst niet begrijpen
En heeft me nu verlaten
Reacties op dit gedicht
| *__Flower__!*: | Maandag, november 28, 2005 22:08 |
| Hij is inderdaad heel mooi, dit gedicht. Ik denk dat wij hetzelfde voelen. de angst om fouten te maken is groot. Sterkte!! | |
| so in love: | Maandag, november 28, 2005 11:15 |
| wat een mooi gedicht zo voelt mijn vriend zich ook |
|
Over dit gedicht
| Auteur: how*to*go | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2005 | ||
| Thema's: | ||