Niet dat ik het missen kan in een hersenflits

het botte lemmet van het mes dat snijden moet

polsen niet bij de pinken

onbegrijpelijk lijden van een bedremmelde stroom bloed

Het is laf wanneer het opstaat als een kalf

wiebelende poten onder een uitgemergeld karkas

geheel het evenwicht verloren

een put die naar het leven toesluipt; dief in de nacht

en waar dan de twee paden zich kruisen een route

stippellijnen op een plattegrond zoeken naar schat

zwarte vlaggen doodskoppen

onschuldigen voeren nooit kanonnen; kanonnen voeren onschuld

niets is wat het lijkt

Het zwijgt, een sober tafelkleed geen kandelaars

een vlam die haast uitgestorven is schijnt flets

over de met pepersaus overgoten biefstuk

vlekken schromen zich niet en haasten zich servetten binnen

Vanbinnen telt het magen en komt tot de conclusie

nergens een overeenkomst tussen jager en de prooi

niet alleen steekt het dwars door het hart, het gaapt

en overschillig loert het op verzadiging van zijn verveling

Niet dat ik het missen kan; het dondert met klappen

dubbel glas knettert tussen de sponningen en voordat

de ruit breekt krijst het noodlot van onze slachtoffers

woest en vol droogte, geen rest emotie meer watervrees

zijn het de klappen van de zweep die gewennen

of wennen wij aan de klappen van de zweep

niet is wat het lijkt