Kruipende hel
Opgesloten in een donkere ruimte
Amper het gevoel te kunnen bewegen
Verstikkend gevoel
Beestjes om me heen
Ik voel ze kruipen
Het gevoel dat ze me omsingelen
Als prooi gegeten te worden
Ik ben nog niet eens dood
Ik voel ze eten, pijn opheel mijn lichaam
Nooit heb ik zon angst gekend
Hopend op verlossing
Blijf ik vechten
Schreeuwen kan ik niet
Mijn gezicht zit vol
Met die akelige beesten
Ik voel aan de muren
Zoek een uitgang
Wil weg uit deze kriebelige bijtende hel
Reacties op dit gedicht
| scientist: | Donderdag, november 24, 2005 18:05 |
| Zulke dromen heb ik niet... maar ik zie soms wel beestjes als ik gedronken heb hihi ;) | |
| m@rcel: | Donderdag, november 24, 2005 14:50 |
| brrrr...maar heel mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| switi lobi: | Donderdag, november 24, 2005 14:42 |
| Gètsie.......eng hoor.....liefsliefs, switi lobi | |
| GLMB: | Donderdag, november 24, 2005 14:35 |
| Krijg er kriebels van... Mooi. Liefs van mij |
|
| L.Bert: | Donderdag, november 24, 2005 11:01 |
| Goed beschreven. Deze akelige droom hebben we allemaal wel eens gedroomd. Voer voor psychologen! | |
| Cora (zij): | Donderdag, november 24, 2005 11:00 |
| Godzijdank fictie, brrrr.... | |
| Nemesis: | Donderdag, november 24, 2005 10:53 |
Rillingen. Mooi beschreven. |
|
