Treurig als een blad in de herfst
die zijn tak moet verlaten
Dwarreld mijn blik rond
Straks neemt de wind me mee
naar onbestemde plaatsen
Altijd ergens op zoek naar jou
vluchtige gedachte der vervlogen tijden
in liefde met mekaar verstrengeld
Ik mis je. Je gezicht, geur, lach,
ik smacht, jij lacht, nog éénmaal in mijn gedachten
Besef dat je nooit meer terugkomt
Confrontatie met mijn eigen eindigheid
Ik zoek jou, glimpen... niks...
Slechts herinneringen dwarrelen
als sneeuw naar beneden
in een door pijn geteisterd bewustzijn
Sneeuwvlokken van bevroren tranen om jou
Mooi wit tapijt van herinneringen
Koud tapijt van schrijnende werkelijkheid
uitéénrukking van een liefdesband
dit gaat boven alle verstand
- onvervangbaar -