ze heeft haar tranen met rood gekle
in een hoekje
stil en alleen
bij de verwarming
zit een meisje met haar armen om haar heen
ze zit daar al een tijdje
ze praat ook niet
en kijk naar haar gezicht
haar ogen staan vol van verdriet
ze gevallen
de weg is ze kwijt
van haar daden
heeft ze nu zoveel spijt
ze kon het niet
ze kon het niet weerstaan
ze vechte wel
maar ze heeft het toch gedaan
ze voelde zich rot
dus braakte ze haar eten
en nam ze lax
ze had te veel gevreten
iedereen was kwaad
om wat er was gebeurd
ze vond dat zichzelf moest straffen
en heeft haar tranen toen met rood gekleurd
ze heeft het koud
en schaamt zich er voor
en stilletjes
gaat ze er aan onder door
stil en alleen
bij de verwarming
zit een meisje met haar armen om haar heen
ze zit daar al een tijdje
ze praat ook niet
en kijk naar haar gezicht
haar ogen staan vol van verdriet
ze gevallen
de weg is ze kwijt
van haar daden
heeft ze nu zoveel spijt
ze kon het niet
ze kon het niet weerstaan
ze vechte wel
maar ze heeft het toch gedaan
ze voelde zich rot
dus braakte ze haar eten
en nam ze lax
ze had te veel gevreten
iedereen was kwaad
om wat er was gebeurd
ze vond dat zichzelf moest straffen
en heeft haar tranen toen met rood gekleurd
ze heeft het koud
en schaamt zich er voor
en stilletjes
gaat ze er aan onder door
Reacties op dit gedicht
| Moontje*: | Donderdag, november 24, 2005 16:24 |
| erg mooi! dit herken ik echt heel erg.. liefs en succes xx. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: braakiejz | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2005 | ||
| Thema's: | ||