Al weet ik...
Al weet ik dat je veilig bent...
geborgen bij de Heer.
De lege plaats blijft onvervuld,
Ik zie je nooit meer.
Al weet ik dat je veilig bent...
verlost van alle pijn.
Ik kan mijn vragen niet meer kwijt,
Kan nooit meer bij je zijn.
Al weet ik dat je veilig bent...
Ik zoek en vind je niet.
Ik vraag het aan een lege lucht,
of je mij hoort en ziet.
Al weet ik dat je veilig bent...
Mijn hart wil er niet aan
dat je,die ik niet kan missen
voorgoed bent heengegaan.
Al weet ik dat je veilig bent...
ik zie je hier nooit meer.
* Het doet me echt pijn om je zo te moeten missen *
Ik blijf met vragen zitten die ik niet weet, die ik ook nooit te weten kom
Ik mis jee
Reacties op dit gedicht
| Don Gallo: | Donderdag, november 24, 2005 19:34 |
| mooi gevoelig geschreven. Maar bedenk je eens wat die persoon zal doen. Het antwoord ligt in je hart |
|
| john pol: | Donderdag, november 24, 2005 17:55 |
| Het gedicht is mooi,hem je hem zelf geschreven, want ik was hem elders ook al tegengekomen. | |
| soulsister: | Donderdag, november 24, 2005 14:51 |
| droevig :-( mooi verwoord sterkte liefs |
|
| Reiger: | Donderdag, november 24, 2005 12:33 |
| Ontroerend mooi geschreven....sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: Snoesiej | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2005 | ||
| Thema's: | ||