Doorgaan ondanks alles?
Verlaat mij niet
hoor ik je smeken
en in de daar opvolgende kille stilte
is het net of ik je hart hoor breken
Ach ik hou intens van jou
maar wat kan ik je nu zeggen
dat we al die onoverwinnelijke hindernissen
zomaar opzij kunnen leggen?
Ik krijg het koud
en als ik naar je kijk
voel ik mij zo slecht
ik ontnam je je zorgeloze leven
je hebt je zo aan mij gehecht
en ik kan het weer niet laten,
neem je in mijn armen
al weet ik,dit is mis
samen spartelen we verder
naar een toekomst die er niet
voor ons is....
hoor ik je smeken
en in de daar opvolgende kille stilte
is het net of ik je hart hoor breken
Ach ik hou intens van jou
maar wat kan ik je nu zeggen
dat we al die onoverwinnelijke hindernissen
zomaar opzij kunnen leggen?
Ik krijg het koud
en als ik naar je kijk
voel ik mij zo slecht
ik ontnam je je zorgeloze leven
je hebt je zo aan mij gehecht
en ik kan het weer niet laten,
neem je in mijn armen
al weet ik,dit is mis
samen spartelen we verder
naar een toekomst die er niet
voor ons is....
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Vrijdag, november 25, 2005 12:06 |
| droevig.maar wel mooi geschreven, groet moongirl1982 |
|
| Don Gallo: | Donderdag, november 24, 2005 19:15 |
| altijd kut zulke situaties, mooi weggezet |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, november 24, 2005 15:11 |
| Zo droevig, maar schitterend geschreven. Heel veel liefs, Will |
|
| MizzTeaQ: | Donderdag, november 24, 2005 14:39 |
| Heel herkenbaar. Knap van je hoe je het hebt weten te verwoorden. Liefs en kracht! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulsister | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2005 | ||
| Thema's: | ||