De rode draad
De eindeloze zee
Rood, ondergaande zon
Neemt al haar tranen mee
Tot aan de horizon
Ze laat gedachten komen
En staart over de golven
Tranen blijven stromen
Onder verdriet bedolven
Ineens werd ze heel stil
Ze schrok van wat ze zag
De oppervlakte trilt
Ze hoort een zachte lach
In ’t water heel erg diep
Verscheen een gouden licht
Een stem die naar haar riep
Met een engelengezicht
Ze begon positief te denken
Blikte met liefde terug
Zij kan veel liefde schenken
Al doet ze soms wat stug
Een diep geslagen zucht
Het strekken van haar lijf
Niet langer op de vlucht
Ze voelt zich nog wat stijf
Een keerpunt in haar leven
Door wat er is gebeurd
Zachtheid zal ze geven
Niet langer meer getreurd
Zij kan zichzelf nu zijn
Weet waar het echt om gaat
Oprecht en zacht te zijn
Dát is de rode draad
| Hein Brocks: | Donderdag, november 24, 2005 23:37 |
| Of het valt me nu pas op, of ik heb opeens iets extras gekregen. Maar ineens kan ik van iedereen de gedichten zien hahaha. THNX voor al je reacties haha |
|
| Hein Brocks: | Donderdag, november 24, 2005 22:29 |
| Meteen ff een reactie terug plaatsen. Ook een heel mooi gedicht. Ik heb ook zo'n soort gedicht geschreven.. nou ja het begin is ongeveer hetzelfde. Ik weet alleen niet of ik m al op de site heb gezet. Haha. iig veel leesplezier. | |
| mums: | Donderdag, november 24, 2005 22:21 |
| blij dat je er weer bent en wat een treffend gedicht. ben er stil van liefs mums |
|
| Klaes: | Donderdag, november 24, 2005 21:54 |
| prachtig verwoord groet/klaes |
|
| Don Gallo: | Donderdag, november 24, 2005 21:49 |
| mooi hoor. gegroet |
|
| Auteur: Mamsiemomo | ||
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2005 | ||
| Thema's: | ||