Denken, weten, voelen
Soms denk je niet
wat je weet, maar
wat je enkel voelt.
Zo een tegenstrijdigheid,
want voelen doe je
als een dubbelzinnige gedachte
die, hoewel het in je zit,
je lijkt te overstijgen.
En soms weet je niet
wat je denkt. Je denkt
het te weten, maar nee.
Liegen tegen zichzelf,
noem een kat geen poes
maar een poes enkel een
hulpmiddel voor genot.
En soms voel je niet. Punt.
Niets verder over te zeggen.
Iedereen kent het. Een schok.
Even niet weten wat of hoe,
zelfs vergeten waar en wanneer.
Denk dan niet teveel na.
Maar voel. (Beter later dan niet.)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2005 | ||
| Thema's: | ||