Hij is geen schaduw van zichzelf
weet amper wie hij is
een pauw spreidt haar veren
en kijkt hem vragend aanKinderen speelden in speeltuin
waar een caroussel blonk in de zon
liefde die was vervlogen
las hij in de ogen van menig kindEen onbekende is hij gebleven
voerden een toneelstukje in het theater op
waar licht verscheen
op het grimassende gezicht
Langzaam verliepen de uren naar het afscheid
al kuste ze hem nog eenmaal wakker
in de ochtend
toen dauw het gras aanraakten
opgever: | Zondag, november 27, 2005 19:41 |
mooi, door mij graag gelezen groetjes van opgever |
|
m@rcel: | Zondag, november 27, 2005 13:45 |
wat een mooie warme herinnering Liefs m@rcel |
|
Klaes: | Zondag, november 27, 2005 08:03 |
de mystiek heeft hier wel de overhand groet/klaes |
|
hiljaa: | Zondag, november 27, 2005 06:20 |
graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
PeterdB: | Zondag, november 27, 2005 00:37 |
Mysterieus geschreven. Maakt toch wel iets los. | |
switi lobi: | Zondag, november 27, 2005 00:37 |
Voelbare triestheid hierin.....liefsliefs, slaap lekker! switi lobi | |
Rien de Heer: | Zondag, november 27, 2005 00:36 |
Heel teder en warme herinnering.... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 27 november 2005 | ||
Thema's: |