Mijn liefde voor jou was hard,
onbreekbaar
Toen daar iets zwarts tussen kwam was er enkel nog verdriet
dit sneed in mijn vel zo zacht
dat ik dacht,
ik kom er toch wel ?
Ook dit was enkel fantasie,
iedere avond in mijn bed doorweektte kussens
van zoute tranen die me steeds doen denken,
waar ben je nou?
Waar ben je nu als ik je zo hard nodig heb?
Waarom troost je me nu niet met je gouden glimlach?
Ik hoop, ik zal je terug zien hier of ergens anders misschien
ja ik kom er wel, ik maak me zorgen om jou
omdat ik zoveel van je hou...
Brandende kaars, flakkerend licht,
nu sterf ik voor jou,
in dit gedicht.
xx
Hilde
*Laat me svp weten wat je ervan vond!*