Indringer van mijn herinnering (II
Indringer van mijn herinnering (II)
Nog voor het laatste woord
was mijn gedachte reeds door de deur
griste het een jas van de haak
en trok die al rennend aan
pas aan het einde van de straat
was de rits dicht, stond ik stil
bonsde het hart in mijn keel
klom ik over het ijzeren hek
sloeg zo hard als ik kon
de metershoge stengels aan de kant
en wanneer ik dacht ver genoeg te zijn
bleef ik staan
luisterend naar geen geluid
de wereld was eindelijk stil
ik kon hen niet meer horen
zij hebben mij ook nooit gehoord
daar sta ik dan, aan de rand
van golvend groen
horend hoe de wind
rechte rijen laten ritselen
moeizaam zet ik een paar stappen
vooruit, nog een en nog een
voel me onbeduidend en nietig hier
opgesloten in deze oase van verzwegen stilte
Reacties op dit gedicht
| six_d: | Zondag, november 27, 2005 19:13 |
| Dank je maya en Henk, deel drie is on his way ;) six |
|
| Henk Knibbeler: | Zondag, november 27, 2005 19:11 |
| mijn verwachting overtroffen six, poëzie uit een fluwelen doosje! groet, Henk. |
|
| MayadeBij*: | Zondag, november 27, 2005 16:09 |
| Hoe herkenbaar - en Meesterlijk verwoord. Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: six_d | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2005 | ||
| Thema's: | ||