Hans Winter: | Zondag, december 18, 2005 21:20 |
met je kaartje hier in de kamer, waar je geschreven woorden ongehoord lief tot kleur komen, weet ik wel zeker dat je delen kan, zoals ook jij mijn gave nam. hans |
|
Hans Winter: | Maandag, november 28, 2005 22:55 |
wie werd je toen je samen was, jij bereid je te bekwamen in het goed gevoel van je naaste, raakte je daar jezelf niet kwijt, in je ijver zonder ommekeer, en wie ben je dan weer alleen, al je aanvoelen, waar kan het heen? sta mij toe, al haat je jezelf, iets liefs in jou te zien, blij te zijn dat je bestaat, te voelen dat je ergens bent, niet aan mij voorbij verder gaat. hans |
|
Hans Winter: | Maandag, november 28, 2005 22:54 |
... nog net niet hebt, tegenover je de metgezel die oog in oog om jou verrukt een beetje bang veranderen kan. hans |
|
Hans Winter: | Maandag, november 28, 2005 22:53 |
samen was je één voor de ander, hij en jij naar hem gevoegd, wat bleef er van je eigen leven, verenigd tot het kind dat je vroeg, dat je droeg, dat je opende, bijna brak, het voedde zich met jou, maar groeide daarvan, ging op eigen benen staan en lopen, gaan zal het en naar je komen, je kleine man, die plukt aan je haar, vertrouwt op wat je sprak, op jouw gebaar, die wijst op wat je nodig nog net niet hebt, tegenover je de me |
|
opgever: | Maandag, november 28, 2005 19:00 |
herkenbaar geschreven. Gedichten schrijven helpt ook. Wacht maar op je verdriet. Als je vandaag niet kan huilen, zal dat een andere keer zijn. Heb maar geduld. Verhalen schrijven kan ook helpen. Groetjes, raissa |
|
Dirk Hermans: | Maandag, november 28, 2005 18:40 |
zeker blijven schrijven je zal er kracht in vinden liefs Dirk |
|
m@rcel: | Maandag, november 28, 2005 14:19 |
droevig geschreven maar blif het vooral van je afschrijven Dikke knuff m@rcel |
|
Girlnextdoor: | Maandag, november 28, 2005 11:53 |
Schrijf het van je af.. | |
Jorie: | Maandag, november 28, 2005 09:14 |
Een gedichtje met herkennig! Ik lees mezelf...Ik weet hoe moeilijk het is! Het is denk ik iets van durven, geloven in jezelf! Maar dat is zo ontzettend moeilijk, iets waar je snel mee in de noop raakt! Maar probeer het toch....ik lees hieronder al een ontzettend lieve reactie....Volgens mij iemand waar je goed mee kunt praten! Heeeel erg veel sterkte...probeer kracht te halen uit die mooie dingen en blijven geloven he! Dikke knuffel majorie |
|
Artifex: | Maandag, november 28, 2005 07:03 |
Uiten is niet makkelijk, maar je gedichten zijn toch een goed begin. En als ik ze zie, lees ik ze. Misschien mis ik er per ongeluk wel eens een. En als ik een mooi gedichtje over je wondertje lees, denk ik: gelukkig, ze geniet weer even. En als ik een gedichtje vol verdriet lees, denk ik: ik wou dat ik wat meer voor je kon doen. Al betekent het niet zoveel, ik leef toch met je mee. Liefs, Artifex. |
|
Auteur: lisa21 | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 28 november 2005 | ||
Thema's: |