Achter de bergen van de verlossende woorden
Galmt de stem die me verteld
Dat ik mezelf moet zijn

Het is niet mijn stem die het zegt
En ook niet die van jou
Maar ’t is de stem vanuit het diepste van mijn verlangen

Terwijl de stilte spreekt
en de wereld langzaam aan mij voorbij gaat
Galmt de stem steeds luider
Cijfer jezelf niet weg

Het zijn niet mijn eigen woorden
En ook niet die van jou
Maar de woorden die ik nodig heb om aan te sterken

Met de wind in mijn gedachten
En de regen in mijn gezicht
Breek de glimlach eindelijk door

Het is geen lach om mijn mond
En ook niet om die van jou
Maar het zijn mijn ogen die na jaren
Weer kunnen sprankelen

En ik zeg de “stem”
Ik weet niet wie of wat je bent
Maar ik weet wel wat je met me doet
Blijf bij mij voor eeuwig

Dankjewel