Verlichting
Heb ik ergens de verkeerde afslag genomen
zat ik weer eens te dagdromen
Of ligt het aan de tijd van het jaar
en voel ik me daarom zo raar
Zeker weten doe ik wel
momenteel leef ik in mijn eigen hel
De uitgang kan ik nog niet vinden
en wil daar zeker gaan doekjes om winden
Dus ik laat mijn emoties rustig lopen
ook al weet ik dat ik dat straks moet bekopen
Mensen reageren dan vaak heel raar
toch kom ik zo beter mee klaar
Mijn hart is een stuk verlicht
en ik heb nu een beter zicht
Op de dingen die komen gaan
en die een deel uitmaken van mijn bestaan
zat ik weer eens te dagdromen
Of ligt het aan de tijd van het jaar
en voel ik me daarom zo raar
Zeker weten doe ik wel
momenteel leef ik in mijn eigen hel
De uitgang kan ik nog niet vinden
en wil daar zeker gaan doekjes om winden
Dus ik laat mijn emoties rustig lopen
ook al weet ik dat ik dat straks moet bekopen
Mensen reageren dan vaak heel raar
toch kom ik zo beter mee klaar
Mijn hart is een stuk verlicht
en ik heb nu een beter zicht
Op de dingen die komen gaan
en die een deel uitmaken van mijn bestaan
Reacties op dit gedicht
| denise: | Dinsdag, oktober 23, 2001 15:59 |
| Het komt goed voor jou is er ook een licht puntje,heb alleen geduld.Goodluck | |
| Albrecht Paul: | Vrijdag, oktober 19, 2001 12:53 |
| 'Genomen' en 'dagdromen' rijmt niet echt goed. Je moet immers dagDROmen lezen. Dat van die afslag is prachtig gevonden. Begin dan niet over een uitgang, verderop. Schrijf daar: 'De oprit heb ik nog niet gevonden. Als je in de laatste zin eenvoudig schrijft 'Op de weg van mijn bestaan', dan heb je een beeld door het hele gedicht vastgehouden: On the road. Het is maar een idee hoor... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Brammie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||