Waarom die eeuwige strijd...
10 maanden van liefde,
10 maanden van verdriet,
10 maanden van houden van,
altijd denkend “uit gaat het niet”
10 maanden en 4 dagen,
alles in een keer over,
maar ik mocht niet klagen,
Ik dacht dat we vrienden bleven,
Maar roddels werden geboren,
Leugens verspijde zich snel,
Een strijd door allebei verloren,
Ik wilde het goed maken,
Woorden vol gevoel,
Huilend zat ik achter mijn pc,
Tranen stroomden,
Een heleboel…
Je zei dat het allemaal gelogen was,
Je leefde in groeiende haat,
Ik kon alleen maar vragen:
“Waarom ben je nou zo kwaad”
De stijd barste hevig los,
Roddels, leugens en haat,
Kinderachtig gezeik,
Wat eigenlijk nergens op slaat..
En eindelijk was het over,
Je negeerde mij volkomen,
Ik kon dit achter mij laten,
En opnieuw beginnen te dromen.
Maar ineens een reactie op een gedicht,
Je was me nog steesd niet vergeten,
Waarom zocht je op deze manier contact?
Ik wil het zo graag weten…
Ineens begon ik weer te huilen,
Ineens werd ik heel bang..
Ineens weer die vraag,
Wat ben je toch van plan…
Was de strijd dan toch niet over?
Ben je terug en neem je wraak?
Ik dacht dat het over was..
Maar dat dacht ik al zo vaak…
Ik kan dit niet meer aan!
Laat me nou maar gaan!
Ik heb genoeg gehuild!
Jou gif heeft mij genoeg vervuild!
Hoelang moet dit nog doorgaan?
Tot ik niet meer voor je durf te staan?
Ik dacht dat je ooit van me hield,
Alles word nu weer vernield!
Maar dit keer gaat het niet meer lukken,
Voor niemand zal ik bukken,
De strijder is mij is geboren,
Strijdend tot er een heeft verloren,
Ik wacht rustig af,
Desnoods tot het graf,
Maar ik ben er voor klaar,
Dus als je wil kom je maar,
Mijn gevoel is sterk gegroeid,
En kracht is wat door mijn aders groeit...
Bereid ben ik vechten,
Voor alles waar ik van hou,
Er was inderdaad een tijd,
Doen deed ik dat voor jou…
Ik heb dit nooit gewild,
Ik wilde je niet haten,
Maar na alles wat er is gebeurd,
Kan ik het ook niet laten…
Ik hou nog van de oude ‘jij’…
Die maakte mij nog blij…
De nieuwe ‘jij’ is onbekend,
Of alleen ‘acteer talent’ ???
“Ik snap na 3 maanden nog steeds niet waarom het fout is gegaan tussen mij en mijn ex. Er kwamen roddels en leugens over ons in de wereld, en die heeft ons uit elkaar gerukt. 3 maanden is het altijd strijd geweest tussen mij en haar. En nu ik dacht dat het voorgoed voorbij was blijkt ze op een gedicht van mij gereageerd te hebben..
Nu vraag ik mezelf alleen nog af.. waarom???”
10 maanden van verdriet,
10 maanden van houden van,
altijd denkend “uit gaat het niet”
10 maanden en 4 dagen,
alles in een keer over,
maar ik mocht niet klagen,
Ik dacht dat we vrienden bleven,
Maar roddels werden geboren,
Leugens verspijde zich snel,
Een strijd door allebei verloren,
Ik wilde het goed maken,
Woorden vol gevoel,
Huilend zat ik achter mijn pc,
Tranen stroomden,
Een heleboel…
Je zei dat het allemaal gelogen was,
Je leefde in groeiende haat,
Ik kon alleen maar vragen:
“Waarom ben je nou zo kwaad”
De stijd barste hevig los,
Roddels, leugens en haat,
Kinderachtig gezeik,
Wat eigenlijk nergens op slaat..
En eindelijk was het over,
Je negeerde mij volkomen,
Ik kon dit achter mij laten,
En opnieuw beginnen te dromen.
Maar ineens een reactie op een gedicht,
Je was me nog steesd niet vergeten,
Waarom zocht je op deze manier contact?
Ik wil het zo graag weten…
Ineens begon ik weer te huilen,
Ineens werd ik heel bang..
Ineens weer die vraag,
Wat ben je toch van plan…
Was de strijd dan toch niet over?
Ben je terug en neem je wraak?
Ik dacht dat het over was..
Maar dat dacht ik al zo vaak…
Ik kan dit niet meer aan!
Laat me nou maar gaan!
Ik heb genoeg gehuild!
Jou gif heeft mij genoeg vervuild!
Hoelang moet dit nog doorgaan?
Tot ik niet meer voor je durf te staan?
Ik dacht dat je ooit van me hield,
Alles word nu weer vernield!
Maar dit keer gaat het niet meer lukken,
Voor niemand zal ik bukken,
De strijder is mij is geboren,
Strijdend tot er een heeft verloren,
Ik wacht rustig af,
Desnoods tot het graf,
Maar ik ben er voor klaar,
Dus als je wil kom je maar,
Mijn gevoel is sterk gegroeid,
En kracht is wat door mijn aders groeit...
Bereid ben ik vechten,
Voor alles waar ik van hou,
Er was inderdaad een tijd,
Doen deed ik dat voor jou…
Ik heb dit nooit gewild,
Ik wilde je niet haten,
Maar na alles wat er is gebeurd,
Kan ik het ook niet laten…
Ik hou nog van de oude ‘jij’…
Die maakte mij nog blij…
De nieuwe ‘jij’ is onbekend,
Of alleen ‘acteer talent’ ???
“Ik snap na 3 maanden nog steeds niet waarom het fout is gegaan tussen mij en mijn ex. Er kwamen roddels en leugens over ons in de wereld, en die heeft ons uit elkaar gerukt. 3 maanden is het altijd strijd geweest tussen mij en haar. En nu ik dacht dat het voorgoed voorbij was blijkt ze op een gedicht van mij gereageerd te hebben..
Nu vraag ik mezelf alleen nog af.. waarom???”
Reacties op dit gedicht
| Topanga_L: | Vrijdag, december 16, 2005 11:06 |
| Ik herken je situatie uit iets wat ik gezien heb. Hoe ga jij er nu derder mee om? Groet T |
|
| Sascha: | Dinsdag, november 29, 2005 19:52 |
| weet je wat... laat maar... merk al weer dat je niet voor rede vatbaar ben... | |
| Sascha: | Dinsdag, november 29, 2005 19:50 |
| En waarom dat ik nu weer reageer? Goed had er eigenlijk weer spijt van nadat ik het had gedaan maar dat is ook misschien iets wat jij niet snapt; dat bij mij ook wel eens iets los kan komen als ik je oude gedichten lees. | |
| Sascha: | Dinsdag, november 29, 2005 19:47 |
| Jij bent de gene die dingen over me door bent beginnen lullen... Jij bent de gene die na 2 weken een ander had, trouwens... nu weer... paar dagen nadat het uitwas... Los staant daarvan; Jij bent niet de enige met verdriet en pijn en weet ik veel wat niet allemaal. Hoop dat er een dag komt dat je dat snapt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Draco Donnovan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2005 | ||
| Thema's: | ||