Vleugels.


                        Ik had al altijd beter op een afstand lief.

                        Zodoende maak ik mij weeral geen zorgen
                        stiekum toch de ring nog om, achter mijlen
                        Nederland verborgen.
                        Als de romanticus niet van symbiose wist
                        was zijn leven niet volledig.
                        Eén moment van zijn lief te missen, is hem
                        een volledig leven niet geleefd.
                        Maar op een afstand ligt, mijlenver ons Nederland,
                        geheel belicht, met Winterlicht,
                        Helder en van Gogh's, korenveld met kraaien
                        aait er het zijne van.
                        Ik had altijd al beter op een afstand lief;
                        van Venlo tot Dordrecht, lief,
                        is slechts een korte zucht
                        Psychotisch ver verdiepten
                        klonten verf de golven
                        Zee aan luchten
                        Leven en dood zichzelf bevruchten
                        Geel geloof in blauw en zwart
                        wieken de vleugels naar jou vol smart.

                        En in volle teugen beloofd mijn hart
                        afstand te houden
                        Eeuwenlang een schilderij
                        Een boek, een klarinetten liedje
                        dat ook in kunstlicht nog volhard
                        en van dag blijft, ook te nacht.

Lief, het is beter niet te liegen;
mag ik in de verte je naam Ingrid noemen?
zachtjes Ingrid, en heen en weer te wiegen
van welke dromen er van heen zich doemen?





01'12'2005.