In memoriam Wim Keursten

wat bijblijft zijn
een krakende stem
een lang lichaam
borstelige wenkbrauwen
een warm zangerig accent

de uren die we hebben gesleten
met praten over de verschillen
en overeenkomsten van een landsaard
het hart verloren in Nederland
teruggevonden in Brazilië
voor altijd daar

hier rest de koude
van een meteorologische winter
en het geloof dat alles warmer
kunstiger en beter kan
met poëzie en iedereen

Wim Keursten (1941) was geboren in De Mortel. Hij studeerde Filosofie in Nijmegen en Problemen van de Ontwikkelingslanden in Leuven (België). Tussen 1970 tot 1998 woonde hij in Brazilië. Sinds 1998 was hij bestuurslid van Stichting Weerwoord en lid van de werkgroep van het maandelijks podium Poëzie in de Consul in Rotterdam. Wim Keursten schreef omdat dit zijn ‘tweede huid’ was. Hij organiseerde poëziemanifestaties en ‘werd daarvan nooit moe, ondanks het beleid van geldbeheerders’.
Wim Keursten: ‘Ik hoop nog lang te leven en veel poëzie van anderen te lezen.’
Wim is op 17 november in Goiânia (Brazilië) overleden.

ZONDER TITEL

ze troffen elkaar ongewild
hij en zijn leven, zwijgend
daar op het gehakselde stro

maar ze zagen elkaar
met een zichtbaar
voorgevoel van narigheid

of ze beiden dachten
aan een steen in de lucht
valt niet te weten

zoals het weten niet weet van zichzelf
het kraken van de beladen wagen
hoorden ze

in nog dieper zwijgen

28-11-2004
Wim Keursten
Wim leeft met zijn gedichten en in onze herinneringen door.