De laatste restjes lucht stroomden langzaam
Langs de stam van een oude boom, doorheen de takkenwirwar
De hemel in.
De laatste blik was eindeloos
En leek haar leven te weerspiegelen,
Zoals een plas van tranen haar dood weerspiegelde.
De laatste kus die haar verliet
Verdween algauw in de koude en donkerte van het liefdesloze
Spel der mensen.
Die allerlaatste keer was haar besluit gevallen
Zij koesterde haar leven in een doosje
Det ze meenam uit de hel
Recht de hemel in.
En ze lijdde niet meer...