Woorden stremmen in mijn keel
de zoektocht naar die woorden
zijn opgebrand door het stille vuur
welk mijn hart heeft verschroeit…
Ongemerkt vervliegt de tijd
herhalen zich dagen in dagen
ongenadig verslijten de seconden
hoewel mijn klok stil blijft staan…
Opgesloten door zwijgen
gevangen in een ijsberg van verdriet
speur ik naar de verdwenen horizon
het hemelsblauw verschept door grauw…
Hoewel je laatste woorden
hoop gaven in dit donkere leven
niet te verdrinken in het verdriet
is de ontastbaarheid een dood gegeven…
| PeterdB: | Zaterdag, december 03, 2005 23:30 |
| Zelden is droefheid mooier verwoord dan hier door jou. | |
| *Emms*: | Zaterdag, december 03, 2005 10:25 |
| Herkenbaar,, zo herkenbaar,, En supermooi verwoord.! Knuffel.! |
|
| switi lobi: | Zaterdag, december 03, 2005 01:37 |
| Herkenbare gevoelens...laat ze niet de overhand krijgen.....de tijd tikt verder en neemt je onherroepelijk mee, hoe je, je ook went of keert....er is zoveel moois in het leven. Liefsliefs, slaap lekker! switi lobi | |
| Angel_Sara: | Zaterdag, december 03, 2005 00:47 |
| hmm...heel boeiend goede wo0rdkeus in 1 woord geweldig ;) | |
| mamsiemomo: | Zaterdag, december 03, 2005 00:42 |
| pppffffff heftig, maar mooi verwoord.,...... | |
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2005 | ||
| Thema's: | ||