'Meester, Meester!!...':
Er gaat meer liefde uit naar haar, dan naar mijn schrijven
Elk moment, dat ik denk, te moeten dromen om ergens
Toe te komen, kom ik liefst slechts aan bij haar, daar,
Dan dat ik schrijf, wat ik schrijf, over het pogen al het ander
Blijven, te mogen vinden ooit, weer, ondanks haar.
...(Waar blijft de winterslaap, ik heb er toch pillen voor?)...
Het is onnoemelijk, ja, ik die dat woord eens gebruiken moet
Het is onnoemelijk hoe of ik niet meer zonder kan,
Je nodig heb, bij elk besluit, alle dagen, alle gedachten,
Gaan uit, weten van, rennen enkel uit naar jou,
Ik ben nu de man uit een oud gedicht.
...(Waar blijft de winterslaap, ik heb er toch pillen voor?)...
Hoe-de-man-met-het-gat-in-zijn-hoofd-mijn-dienaar-werd:Hij heeft een gat in zijn hoofd/waar alle gedachten uitstromen
aan dat gat zit een ballon vast/waar allerlie woorden in rondzwermen.
Niemand die zijn ogen gelooft/als ze hem vooreerst tegenkomen
ze kijken hem na zo heel verrast/proberen de woorden te lezen die in de ballon zweven.
Maar hoe men ook poogt/de dartelende woorden zijn niet te toomen
hun tollen en tollen is het lezen tot last/verknepen ogen staren, maar 't is om het even.
Al is zijn werkelijkheid gekloofd/en loopt hij tussen daden en dromen
elk woord dat in zijn hoofd tot gast/is in de ballon bewaard gebleven.
Ook ik zag hem: de ballon boven zijn hoofd/zweverig hing het ding met de wind wat mee te stromen
tot hij door een deurtje dat te klein was liep en: Pats!!/alle woorden in het rond, de ballon bleef aan zijn haren kleven.
Hij stond wat verdwaasd/hij stond en bleef staan
hij keek waar het laatste/woord was heengegaan...
Toen zakte hij neer/hij schreeuwde bevreesd;
'Ik ben nog nooit o Heer,/eerder zó alleen geweest!'
Ik heb uit meelei hem/een nieuwe ballon gegeven
en weet je wat hij toen zei?;/'Nu blijf ik je dienaar voor het leven'.
...(Waar blijft de winterslaap? is het omdat ik geen voorraad heb aangelegd?)...
Er komt geen besluit meer uit mij, geen rust meer in mij,
Anders dan de onrust van het zien dat alles een proberen
Te overbruggen blijft, die afstand naar jou.
Niets blijft hangen langer, geen woord meer, met kleverige haren
Buig ik voorover, strek ik armen uit; 'Meester, Meester!!...'.
...(Waar blijft de winterslaap, in dit hol hoeft toch niet gewaakt?)...
Het schrijven noem ik, ja, ik die dat woord eens gebruiken moet
Het schrijven noem ik, wel bij naam, maar niet meer van mijzelf
Alle namen waar ik in zit, heten Ingrid, Ingrid, Ingrid
Alle dagen die in neerleg, neerleg, liggen neer aan voetjes
Als je ze optilt voor voorzichtig pasje...pas dan op.
...(Als al ballonloze mensen worden bestaan, Pats!! stukken ledematen aan enkels kleven)...
Wees zo lief, en pak me afentoe even op, bij je voortgaan
Wees zo lief, en stop deze blote dienaar, even in je zak,
Laat hem daar maar zitten dan, en vergeet hem daar te zijn
Bij je daar in je zakje als een hol, kan hij dan even slapen gaan
Want ik weet het wel, ik kom niet in slaap, want de winterslaap,
Is allang begonnen...
03'12'2005.