In't park der stilte ...


In't park der stilte
blijf ik dwalen...
slenterend over paadjes
in't duister van de nacht.

In't park der stilte,
woont sinds eeuwen de dichter,
maar nooit is geweten
wie hij is of was ...

Daar in't park der stilte
is't altijd volle maan
en de heldere hemel
doet veel schaduwen ontstaan...

Een eeuwige volle maan
en toch niets dat schittert
geen ster aan de hemel
dat smekend om aandacht vraagt...

Daar waar de wind suist aan mijn oren
waar ik gewend ben mijn ziel te horen...
waar mijn ziel mij woorden toefluistert
mijn ziel gevormd door woorden....

Daar in't park der stilte
vind mijn ziel de nodige rust ...
willen woorden naar buiten treden
vertellen aan wie ze horen wil....

Als een dove zoek ik het geluid,
als een blinde zoek ik het licht....
doorheen mijn vingers begeven zich woorden
geluidsloos gevormd door mijn stomme geest...

In't park der stilte, zoek ik rust,
'k vind er het licht in de duisternis,
'k vind er vrede met mezelf,
in de wijsheid van mijn ziel...


Franca