Het bloed van gister
Van ijzer en van zink
met loden haken...
In lange halen laat metaal
zijn rode sporen na.
Hoe kort de aanraking,
niet minder krachtig,
niet minder fel...
Jouw indruk blijft mij bij.
Meer dan zachte woorden
sterker dan gevoelens
van een enkele dag.
Het bloed van gister
plakt geklonterd op mijn huid.
Volgt me mede,
droogt op.
Verloren pak ik de hand,
die mij naar Toekomst
brengt
en
toch
verdwalen doet.
met loden haken...
In lange halen laat metaal
zijn rode sporen na.
Hoe kort de aanraking,
niet minder krachtig,
niet minder fel...
Jouw indruk blijft mij bij.
Meer dan zachte woorden
sterker dan gevoelens
van een enkele dag.
Het bloed van gister
plakt geklonterd op mijn huid.
Volgt me mede,
droogt op.
Verloren pak ik de hand,
die mij naar Toekomst
brengt
en
toch
verdwalen doet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Arestide | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2005 | ||
| Thema's: | ||