Weer voel ik me verlaten,
Toch weet ik wel waarom.
Ik wil het je vertellen,
Maar voel me dan zo stom.
Ik heb van je gehouden,
Ik heb om je gehuild.
Ik heb het je vergeven,
En mijn gevoel geruild.
Ik ben je gaan vertrouwen,
Ik heb je veel gedeeld.
En toch kan ik mij voorstellen,
Dat dat je wel verveeld.
Steeds ben ik blijven denken;
Of dit wel lekker gaat.
En of je mijn berichten,
Wel goed genoeg verstaat.
Geen echte vaste relatie,
Geen aller eerste stap.
Geen puur intieme dingen,
Dat is wat ik verklap.
Ik vraag mij wel eens af;
Gaan wij hier nog mee door?
Of zullen we doorzetten?,
En gaan wij er gewoon voor?!
Ik hoop het snel te weten,
Want ik weet het nu niet meer.
Ik hoop dat je snel toehapt,
Voordat ik het verleer.
Want al jouw mooie woorden,
Zijn als vlinders in mijn buik.
En jouw vele gevoelens,
Zijn die ik hier gebruik.