Een zwart gat
Zoals de zwarte gaten
in het universum.
Ben ik uit het licht
in de donkere zijde van het leven.
Laat het toe omdat ik weet,
een andere dag zal me weer
naar het licht brengen.
Dat zwarte gat
van mijn gedachten.
Gaat altijd weer voor bij.
Daar om ben niet bang
als ik het even niet zie zitten.
Jou angst zou averechts werken
en me duwen in een zwarte put.
Dus laat me zijn
heel even
in dit zwarte gat van bewust zijn.
in het universum.
Ben ik uit het licht
in de donkere zijde van het leven.
Laat het toe omdat ik weet,
een andere dag zal me weer
naar het licht brengen.
Dat zwarte gat
van mijn gedachten.
Gaat altijd weer voor bij.
Daar om ben niet bang
als ik het even niet zie zitten.
Jou angst zou averechts werken
en me duwen in een zwarte put.
Dus laat me zijn
heel even
in dit zwarte gat van bewust zijn.
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Zondag, december 04, 2005 11:21 |
| Met stilte gelezen... Liefs |
|
| remie: | Zondag, december 04, 2005 10:05 |
| soms hebben we eventjes een adempauze nodig, hoeft niet een zwart gat te zijn, gewoon even zuchten en doen waar je zin in hebt....liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: manik | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2005 | ||
| Thema's: | ||