nectar zong in warme zoenen
nectar zong in warme zoenen
ik heb mijn vleugels
weer versteld
de flarden opgelapt
kleuren bijgesteld
en kan weer vliegen
je had me weggetrapt
ineens was ik oud vuil
te min om naar te kijken
in blinde haat ging
je agressie over lijken
we vlogen goud
het zilver schitterde
in bloemen, nectar
zong van warme zoenen
in een koperkleurig woud
de helling op de wind
in vlagen naar de hemel
je speelde als een kind
op zomers langste dagen
ik heb je al die tijd bemind
je hebt geen oog voor me
mijn aandacht kan je missen
je laat weer gissen wie je bent
een hele vent, nu je mij
weer als verloren vlinder kent
wil melker
04/12/2005
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Zondag, december 04, 2005 17:07 |
| Ik vind dit een pracht van een gedicht! | |
| Mayadegeit: | Zondag, december 04, 2005 16:42 |
| Dit wekt mijn sadisme als geen ander giftig middel op :) Lekker spul. | |
| pluk de sterren: | Zondag, december 04, 2005 16:41 |
| ontroerend maar naturrlijk weer mooi ha ha groetjes | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2005 | ||
| Thema's: | ||