Omgekeerde levensbloem
zij schrijdt
reeds voort
op zoete geuren
van op zijn kop gezette
bloemenkleuren
zij beweegt zich
waardig voort
met haar koude ogen
zal er niemand zijn
die haar stoort
ze wil geen mens
haar laten helpen
dit is haar heimelijke wens
waarmee ze wanhopig
haar wonden wil stelpen
toch leeft er diep
in haar verste ziel
een genadeloos verlangen
op een dag haar zaden
te strooien in het aard
zodat haar levensbloem
met kleurige liefde gepaard
haar kopje om zal keren
~5 december 2005 ~
Reacties op dit gedicht
| *SSSS*: | Maandag, december 05, 2005 19:15 |
| wooow wat mooi!! | |
| Koene: | Zondag, december 04, 2005 22:47 |
| Heeel mooi!!.. | |
| Annemieke van der Ven: | Zondag, december 04, 2005 21:03 |
| Charmant geheel... Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2005 | ||
| Thema's: | ||