Strandwandeling
De gure wind
neemt m'n gedachten mee
laat ze verdrinken
in de kolkende zee
M'n voetstappen
worden weggeslagen door het water
alsof ik er nooit was
maar als herinnering een kater
Donkere wolken
schuiven voor de zon
had ik ooit gedacht
dat ik zo koud zijn kon
Afgewezen
met pijn in m'n hart
heb ik jou verbannen
van een nieuwe start
Nu loop ik hier
in gedachten op het strand
verstrikt in een herinnering
van de streling van jou hand
Vergeten,
mij een onbekend woord
Onmogelijk,
mijn weerwoord...
Reacties op dit gedicht
| treurmenietje: | Woensdag, oktober 24, 2001 10:59 |
| Je hebt gelijk, dit gedicht zegt heel veel over hoe je je voelt en ik voel met je mee!! Liefs, Treurmenietje |
|
| Sheena: | Zondag, oktober 21, 2001 01:46 |
| Juist je gang, naar het strand ... is zo goed .. Wegwaaien je gedachten, even leeg, even rust. Voordat je het leven weer in moet stappen ... take care, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||