Wij
in de woestenij
van mijn gedachten
waar het blauw
van vrijheid spreekt
kleurt het rood
van jou lippen
mijn nachten
worden fantasiën
in zindering gedeeld
strijkt de wind
verkoelend langs toppen
als een zucht
die z'n weg feiloos vind
weet ik altijd armen
die op me wachten
bemin de vrouw
koester het mensenkind
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Dinsdag, december 06, 2005 22:42 |
| oh...mooi! liefs |
|
| kimW: | Dinsdag, december 06, 2005 16:29 |
| zucht... ...ja.... mooi |
|
| Lia : | Dinsdag, december 06, 2005 16:13 |
| kei mooi...knuffie,,L!@ | |
| dishesqueen: | Dinsdag, december 06, 2005 16:01 |
| beautiful!!!!! | |
| Elze: | Dinsdag, december 06, 2005 15:54 |
| geweldig weer | |
| mugje: | Dinsdag, december 06, 2005 15:31 |
| Wauw wat prachtig, een pareltje. Ik kijk al weer vol verlangen uit naar het weekend Ik hou van je Annemieke XXX je mugje XXX |
|
| hiljaa: | Dinsdag, december 06, 2005 14:37 |
| weer prachtig! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2005 | ||
| Thema's: | ||