Alles op zijn kop
Wat rest ons
als alles
op zijn kop staat.
Niets meer
hetzelfde is.
Alleen iets van binnen
is er nog.
Dat kleine beetje
van wat altijd blijft.
Iets van ons zelf
wat er altijd is.
Onverschillig wat er
in de buiten wereld gebeurd.
Is er een kern van ons
die zorgt voor
een nieuw begin.
als alles
op zijn kop staat.
Niets meer
hetzelfde is.
Alleen iets van binnen
is er nog.
Dat kleine beetje
van wat altijd blijft.
Iets van ons zelf
wat er altijd is.
Onverschillig wat er
in de buiten wereld gebeurd.
Is er een kern van ons
die zorgt voor
een nieuw begin.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Dinsdag, december 06, 2005 19:40 |
| Prachtig en zeer hoopvol geschreven..... Hierin en in dromen ga ik weer terug en ik weet dat waar mijn keuzen me ook brengen, er altijd een splintertje licht in me zal zijn dat nooit aangetast kan worden. Het is een licht dat in ieder van ons leeft en schijnt, in ieder mens en elk dier, dat door niets kan worden verdreven of gedoofd of weggenomen. Niet door het leven. Niet door de dood. Zelfs niet door onszelf |
|
| Don Gallo: | Dinsdag, december 06, 2005 17:59 |
| mooi hoor liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: manik | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2005 | ||
| Thema's: | ||