De schaduw
Ooit waren we samen, 1 geheel,
toen kwam jouw zon op en brak ons in twee
ze kerfde in mijn hart een diepe snee
ik ben bang, deze afstand wordt mij teveel
ik tel niet, ik heb geen kleur
ben zwart en niet zo stralend
je kijkt enkel naar haar, ik voel me falend
ik denk enkel maar aan onze scheur
ik kan niet van je weg, wij horen bijeen
ik volg je overal en probeer uit alle macht
je te overtuigen dat ondanks haar pracht
ik ook van je hou zoals geen een
lelijk en duister als de nacht
een schaduw, een schim, louter een beeld
jij lijkt me schijnbaar echt verveeld
en geeft me steeds minder aandacht
raar, want je weet goed dat we samen horen
wij zijn een onafscheidelijk team
twee harten onder 1 riem!
maar dan eentje schijnbaar bevroren
Misschien dat als jouw zon ooit ondergaat
je terug aandacht krijgt voor je zielsgenoot
of komt dat moment pas in uiterste nood?
misschien nooit of veel te laat
Heb ik dat dan allemaal verdiend?...
Maakt niet uit, ik wacht op ons samenvloeien,
zodat ik terug tot een echt persoon kan bloeien
Tot dat moment... blijf ik gewoon je beste vriend
toen kwam jouw zon op en brak ons in twee
ze kerfde in mijn hart een diepe snee
ik ben bang, deze afstand wordt mij teveel
ik tel niet, ik heb geen kleur
ben zwart en niet zo stralend
je kijkt enkel naar haar, ik voel me falend
ik denk enkel maar aan onze scheur
ik kan niet van je weg, wij horen bijeen
ik volg je overal en probeer uit alle macht
je te overtuigen dat ondanks haar pracht
ik ook van je hou zoals geen een
lelijk en duister als de nacht
een schaduw, een schim, louter een beeld
jij lijkt me schijnbaar echt verveeld
en geeft me steeds minder aandacht
raar, want je weet goed dat we samen horen
wij zijn een onafscheidelijk team
twee harten onder 1 riem!
maar dan eentje schijnbaar bevroren
Misschien dat als jouw zon ooit ondergaat
je terug aandacht krijgt voor je zielsgenoot
of komt dat moment pas in uiterste nood?
misschien nooit of veel te laat
Heb ik dat dan allemaal verdiend?...
Maakt niet uit, ik wacht op ons samenvloeien,
zodat ik terug tot een echt persoon kan bloeien
Tot dat moment... blijf ik gewoon je beste vriend
Reacties op dit gedicht
| vollemaan: | Vrijdag, juli 19, 2002 10:54 |
| prachtig gewoon gaat recht door het hart veel sterkte! volle maan |
|
| Jet van keken: | Zondag, januari 06, 2002 15:43 |
| stil was ik Liefs Jet |
|
| jeroen: | Zondag, oktober 21, 2001 20:57 |
| Shiterent! laat hem dit lezen en je hebt hem gewoon terug gewonnen en dan kan je weer samen onder 1 riem leven Jeroen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Puinegel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||