Schrik
Wat kan het leven me nog geven
al die pijn en onzekerheid
was het maar zuiverend te zeven
dan leefde ik niemeer in de onwetendheid
Als de dagen me kapot maken
wat doen weken dan met mij
ik ga der niet om gaan vragen
maar wanneer gaat het weer beter , wanneer wordt ik blij
Het einde is nabij
niet lang meer maar héél kort
gewikkeld in dit verstikkend gewei
waar ik stilletjes het slachtoffer van wordt
Vroeger zij aan zij gestaan
mijn ziel en ik
Alstublieft help mij want ik kan het niet meer aan
Die angst mijn falende schrik
al die pijn en onzekerheid
was het maar zuiverend te zeven
dan leefde ik niemeer in de onwetendheid
Als de dagen me kapot maken
wat doen weken dan met mij
ik ga der niet om gaan vragen
maar wanneer gaat het weer beter , wanneer wordt ik blij
Het einde is nabij
niet lang meer maar héél kort
gewikkeld in dit verstikkend gewei
waar ik stilletjes het slachtoffer van wordt
Vroeger zij aan zij gestaan
mijn ziel en ik
Alstublieft help mij want ik kan het niet meer aan
Die angst mijn falende schrik
Reacties op dit gedicht
| Cheeke: | Woensdag, december 07, 2005 16:18 |
| Een heel herkenbaar gevoel. Vechten en nog even doorgaan. Ik weet uit ondervinding dat er betere tijden komen. Geloof een beetje in mij! Liefs, Cheeke |
|
| Edelweissje: | Dinsdag, december 06, 2005 20:51 |
| opstaan en doorgaan niet achterom kijken maar kijken naar de zon die zeker weten terug komt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacktherabbit | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2005 | ||
| Thema's: | ||