De weerstand kraakt
De weerstand kraakt
De stilte zucht in woordeloos
gezichten kleuren in het licht
van avondfluistering gehoord
de zon misschien ook boos
omdat de nacht haar moordt
De spiegel toont jouw lach in slaap
glas sneed als scherpe scherven
toen jij nog straalde van geluk
de maan en sterren uit de dag
en alle dromen braken stuk
het vlees smeekt als een vrucht
die overrijp veroberd wil geworden
wanneer de morgen zacht ontwaakt
en stilte in wat woordeloos gezucht
bij ‘t paren weerstand heeft gekraakt.
**********
sunset 08-12-2005
**********
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Donderdag, december 08, 2005 21:33 |
| zucht...dit is zo prachtig... telkens weer genieten! knuf, mathilde |
|
| Jan van Dord: | Donderdag, december 08, 2005 21:02 |
| Weer heel mooi !!!! jan |
|
| *Emms*: | Donderdag, december 08, 2005 16:08 |
| ja inderdaad diepe zucht ;) Mooi hoor.! |
|
| switi lobi: | Donderdag, december 08, 2005 13:57 |
| Pfffffff........diepe zucht.....liefsliefs, kus.......switi lobi | |
| Elze: | Donderdag, december 08, 2005 13:06 |
| weer een staaltje kunnen uit je hand gekomen,.prachtig laifs .. elze |
|
| lommert: | Donderdag, december 08, 2005 11:48 |
| die overrijp veroberd wil geworden...wat een Grote Poeet ben je toch;) willem |
|
| keiko: | Donderdag, december 08, 2005 10:00 |
| wow.. schitterend geschreven en heel graag gelezen.. liefs van keiko.. |
|
| Raira (Ria): | Donderdag, december 08, 2005 08:51 |
| als jouw gedichten spreken wordt ik sprakeloos :=)) nogmaals een fijne dag gewenst liefs Ria |
|
