help mij, oh, doe dan toch
je kunt het wel, ik weet het zeker
de daad is goed, het zal mij helpen
verlos mij van het aardse leven
dat men niet eens zo noemen mag
hoor mij, oh, doe dan toch
je weet het wel, dat wat ik wil
ik zou het zelf doen als het kon
maar zo laag kan ik niet gaan
ik heb het reeds lang beloofd
red mij, oh, doe dan toch
je weet goed hoe, asjeblieft
ik smeek je op mijn blote knieën
nu één zwaai en het is genoeg
haal mij uit dit lijden neer
Marjolein.: | Donderdag, december 08, 2005 16:23 |
Och laat ons klaarstaan in zo'n moeilijk lijden. Mooi geschreven, houdt droefheid niet vast. Liefs. |
|
Nemesis: | Donderdag, december 08, 2005 15:09 |
Het wanhoopslied van Goethe haalt het hier nog niet bij. Maar verder dan het geven van een knuffel, ga ik niet. Ik zal je de laatste slag nimmer toebrengen. |
|
Elizabethh: | Donderdag, december 08, 2005 13:22 |
In eigen hand. liefs elizabethh |
|
Elizabethh: | Donderdag, december 08, 2005 13:21 |
Weet niet wat ik moet zeggen, weet niet wat ik moet denken, Het is jou gedicht, zijn jou woorden, maar ik denk dat er meer zit dan alleen maar wat je schrijft, vraag me af wat je dacht bij het schrijven van deze gedicht..want het raakt me, maak me verdrietig en machteloos.. Als je maar weet dat als een deur in je leven dicht gaat, de ander wel weer open gaat, maar je moet het wel zelf zoeken, vinden en open doen en door lopen... Niemand hoef te lijden, want ieder mens lot zit |
|
de nifter: | Donderdag, december 08, 2005 12:11 |
hoewel drastisch is de verwoording erg goed | |
Raira (Ria): | Donderdag, december 08, 2005 12:11 |
otzettend mooi in alle onmacht liefs Ria |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 08 december 2005 | ||
Thema's: |