Ik vind het zo raar en bijzonder
Ik schreef een gedicht over hand in hand
En wat doet mijn vader die middag
Toen ik huilen moest bij mijn opa
Hij pakte mijn hand
Zonder dat hij maar iets van dat gedicht af wist
Want hij leest ze niet
Het voelde goed
Je was de eerste die dat deed
Het gaf me een troostend gevoel
Het voelde raar maar toch ook vertrouwd
Als je een hand aangereikt word sla hem dan niet af, je krijgt er later spijt van..
| Stennie: | Vrijdag, december 09, 2005 22:32 |
| ontroerend... :'( lief.. leifs, sten.. |
|
| m@rcel: | Vrijdag, december 09, 2005 13:15 |
| wat prachtig mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| *jessica*: | Vrijdag, december 09, 2005 08:35 |
| mooi emms... dat is nou vader en dochter liefde... knuffel |
|
| Reiger: | Vrijdag, december 09, 2005 06:33 |
| Wat een prachtig mooi moment voor je.... | |