Eik
EIK
Oude eik
laat me leunen
tegen je rug
en fluister me
geduldig toe:
'Mensenkind
ook ik oude
oude man
begrijp niet
weet niet
heb geen macht
over mijn lot'
Dankjewel
Oude eik
laat me leunen
tegen je rug
en fluister me
geduldig toe:
'Mensenkind
ook ik oude
oude man
begrijp niet
weet niet
heb geen macht
over mijn lot'
Dankjewel
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 23, 2001 23:30 |
| Degene die alles doorstaan heeft, met groeven getekend is, zelfs hij heeft geen macht over zijn lot gehad, hoe zou jij het dan hebben. Een troostrijke gedachte voor velen van ons. Als je die eik in hoofdletters schrijft, staat er ook "elk". Bij die alles begrijpende boom, een vaderfiguur bijna, zoek je een geborgenheid die je in je andere gedicht van vandaag, "Herberg", als een menselijk ideaalbeeld weergeeft. Stel je eens vo |
|
| Albrecht Paul: | Zondag, oktober 21, 2001 23:41 |
| 'oude man' (tenzij je eigenlijk naar je opa of zo verwijst) is te menselijk. Hou het algemeen: vervang 'ook ik oude man' door 'zo oud als ik ben'. Heel wijs gedicht. Vooral het dankjewel op het eind is fris. Je toont daarmee dat je de eik niet gebruikt, maar respecteert. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Katja Bruning | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||