-La vie, elle n'est pas désespéré misérable, elle est seulement une reflection de notre l'âme-

Hopeloos vastgewortelt in onvaste grond
op de helling van verdriet is het leven
in haar mooie riviertalen van zang
of schreeuwend dat haar wereld vergaat

-with here laugh she takes the hope
to run away in heaven, in her soul of roses-

Maar beschrijven kon ze niet, hoe moeilijk het was
om zich aan doorns recht te houden in de laatste kus
of de laatste blik op de horizon,
die mensen al eeuwen probeerden te bewandelen

Et elle oublie quelle petit jeux a lui nécessaire
pour les feuillets des rozen pouvoir cueillir

With here selfishness she forgots to give our flowers the water they need for the smile they do deserve

Had ze ons de weg maar eens gewezen naar de hemel
Met een God zoals beschreven staat, dan zou de mensheid
eindelijk zorgeloos de kustlijn kunnen overschreden