Ik wil niet verjaren
Het jeugdig gekir
vult de keuken.
Spraakwater en dadendrang :
ook een croque monsieur, mama?
De geur stemt mild
antennes gaan open.
Een invasie van leven,
verwarmt mijn ziel.
Nog jong
en in wezen gevormd,
borrelt, als luchtbellen in het water,
hun niet te stuiten levensdroom.
Verpakt in zovele vragen,
als 'weten' aangekleed,
ben ik voor hen een spiegel
waarin kan worden geloofd?
Want wat betekend het leven
Als zij, naar wie ze kijken,
Door eigen beslommeringen,
het leven in hen doodt.
Reacties op dit gedicht
| Dodootje: | Zondag, juni 04, 2006 21:18 |
| Woow. Hiervan word ik echt sprakeloos. Talent Joppe Louie Miefste schat!Talent noem ik het. Veel liefs van Dodo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jopiejop | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2005 | ||
| Thema's: | ||