het is vreselijk maar waar
problemen van de mens zijn zwaar
laat geen enkel lichtpuntje verschijnen
waneer het niet lijkt te verdwijnen
te dragen een geheim in een mensenleven
waarom wordt men die opdracht gegeven
ik begraaf me in wanhoop der dagen
en ga mij intussen ernstig afvragen
dat kan nooit een heel leven lang meegaan
emoties en verwarring moet men kunnen verslaan
geen geheim is het waard om verloren te leven
hoop moet toch continu worden gegeven
het knaagt van binnen vreet en eist
zijn tol tot men deemoedig kapseist
nooit mag het gebeuren met mens des treurens
dat de zon niet meer schijnt den mooie kleurens
beschadigt door zo al des levens schenkt
als men weer eens al de zorgen overdenkt
vele mensen dragen verdriet en geheimen mee
makkelijk lijkt het opgelost te worden naar mijn idee
als men wist dat geheimen niet in het leven valt te dragen
dat kan en mag men eigenlijk van niemand vragen
11 12 2005 enja<eva>
| moongirl1982: | Maandag, december 12, 2005 21:18 |
| een diepgaand gedicht waar je mooi gevoelens in hebt omschreven en waarheid brengt licht, groet moongirl1982 |
|
| chocaatje: | Zondag, december 11, 2005 11:47 |
| Jeetje wat een triest gedicht. Liefs mieke |
|
| Auteur: soulmates eva roelofsen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2005 | ||
| Thema's: | ||