Lieve mama,

Een halve eeuw mam, dat is niet niks
50 jaren vocht je voor anderen
Stond je op voor je medemens
Probeerde je de wereld te veranderen

Waardering echter weinig gehad
Af en toe een traantje gelaten
Maar jij vergat je eigenwaarde niet
En liet ze onverstoord doorpraten

Met ’t hoofd fier omhoog wandelde je door
af en toe lag er een bestuur dwars voor
Wankelend stond je dan even stil, maar
Je stapte er overheen en liep weer moedig door

Onrecht kwam er op jouw pad
Onmacht, teleurstelling en verdriet
Maar jij liet je nimmer kennen
En vergat dan ook de mooie dingen niet

Je vocht ervoor en overwon
je zette al je tegenstanders schaak
Door een motto dat jou kracht gaf
Vergeving is de zoetste wraak

Dus ja mama, ik heb het goed recht
Om diep respect voor jou te hebben
Jou als mijn voorbeeld te zien, en
daardoor mijn eigen doelen te redden

Jij hebt ervoor gezorgd dat ik
Kan relativeren als het moet
En ik mijn hoofd boven water hou
Als eb verandert in vloed

Maak je niet druk om een getal
Of om wat opvliegers op z’n tijd
Maar kijk eens om naar je verleden
En wat je allemaal hebt bereikt

Want niet iedereen kan zo terugkijken
En trots zijn op gedane zaken
Wees voldaan met wat je mensen meegaf
Enkel jij wist ze in het hart te raken

Mama, ik zeg het niet al te vaak
Maar ik ben je ontzettend dankbaar
Dat je dezelfde taal als ik sprak
In de afgelopen zeventien jaar

Want niet iedereen kan zeggen
Zo’n moeder te hebben als die van mij
Ze zouden bluffen uit jaloezie
Want er bestaat er geen zoals jij

Laat je nooit aan de kant slaan, mam
Door wat de toekomst ook brengt
Verander voor geen mens of goud
Je bent perfect zoals je bent

Zo, nu ben je wel weer genoeg bewonderd
Herlees dit ieder jaar maar weer
Terwijl je op weg bent naar de honderd

Liefs en een knuffel,
je leukste dochter