De ijdele borstelworm
Hij zet zijn wenkbrauwen op, knippert zelfbewust
en fronst tegelijkertijd met aandacht voor souplesse
en mimiek. Met zijn schoonheid van alle tijden
bewondert hij zichzelf in een maan beschenen plas.
Geen mooiere dan ik, denkt hij bij zichzelf
en zo klopt ook zijn oertrotse hart in zijn naakte lijfje.
Welke andere worm weet zich zo te kijk!
En zo schreed hij als een vorst over de aarde.
Reacties op dit gedicht
| ~MeLoDy~: | Maandag, december 12, 2005 13:58 |
| mooi... gr. MeLoDy |
|
| Oorlam: | Maandag, december 12, 2005 12:04 |
| oh ging dat lied van carly simon over hem, aha;) | |
| switi lobi: | Maandag, december 12, 2005 11:59 |
| Wat een topgedicht is dit, prachtig! Liefsliefs, switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lambik | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2005 | ||
| Thema's: | ||