alles tussen ons..
ik ril de koude bij het weggaan van de nacht
slechts een bittere zonneschijn verblind mij
met het komen van de ongewenste dagenraad
vannacht fluisterden de sterren zacht
dwaalde ik langzaam rond in een verleden
waar ik al zo vaak vurig om gebeden heb
even praatten we zonder een toekomst
lachten we alsof er niets veranderd was
kon ik je ziel naast de mijne voelen
was het alsof we niet waren verdwaald
in een doolhof waar de tijd eenzaam tikt
en wij door mijn fouten het ons verloren
mijn lippen fluisteren stille woorden
waarvan ik de waarheid maar stilhoudt
omdat het meer kwaad dan goed zou doen
[want waarom zou jij in kille dageraad
nog geven om het feit dat ik je mis
niet als liefde, maar als 'n vriend?]