Kapot..
Je hebt het erg gebroken,
Nu is het echt kapot.
Het valt niet meer te lijmen,
En dat voelt echt verrot.
Ik heb het je geschonken,
En jij nam het ook aan.
Nu geef je het mij terug,
Wat heb ik dan misdaan?
Jij laat mij nu hier achter,
En sta ik in de kou.
Nu moet ik je vertellen,
Dat ik je niet vertrouw.
Dit kan ik niet vergeten,
Noch kan ik dit vergeven.
Het zit te diep gegraven.
Gebroken voor het leven!
Nu is het echt kapot.
Het valt niet meer te lijmen,
En dat voelt echt verrot.
Ik heb het je geschonken,
En jij nam het ook aan.
Nu geef je het mij terug,
Wat heb ik dan misdaan?
Jij laat mij nu hier achter,
En sta ik in de kou.
Nu moet ik je vertellen,
Dat ik je niet vertrouw.
Dit kan ik niet vergeten,
Noch kan ik dit vergeven.
Het zit te diep gegraven.
Gebroken voor het leven!
Reacties op dit gedicht
| Birgitt: | Dinsdag, december 13, 2005 17:53 |
| Haay Meiss.. Echt een supper mooi gedicht! En ook supper veel sterkte.. Ik heb het ook een keer mee gemaakt.. Kuss Birgitt |
|
| - Lost Bitchj -: | Maandag, december 12, 2005 22:02 |
| hejj meiss.. kken t..egt heel herkenbaar.. en heel pijnlijk.. heel veel sterkte, j kan me altijd mailen.. liefs,, D. | |
Over dit gedicht
| Auteur: UniQue* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2005 | ||
| Thema's: | ||