DE WANDELAAR
DE WANDELAAR
'Waarom wandelaar weent gij
Wandelend in het woud?'
'Ik zie bladeren opdwarrelen.
Ik hoor overal in het woud gaaien schelden.
Ik zie eekhorens de boom in vluchten.
Ik hoor takken kraken
Als duiven plotseling opvliegen.
Een haas slaat haken
En konijntjes roetsjen hun holen in.
In het struikgewas zwaaien takken heen en weer
En dunne takjes breken.
Langs het pad vliegen kluiten in 't rond.'
'Wandelaar weent gij daarom zo bitter
Wandelend in het woud?'
'Beste man, ik zie hem niet meer rennen.
Ik begroef hem in het woud.'
'Waarom wandelaar weent gij
Wandelend in het woud?'
'Ik zie bladeren opdwarrelen.
Ik hoor overal in het woud gaaien schelden.
Ik zie eekhorens de boom in vluchten.
Ik hoor takken kraken
Als duiven plotseling opvliegen.
Een haas slaat haken
En konijntjes roetsjen hun holen in.
In het struikgewas zwaaien takken heen en weer
En dunne takjes breken.
Langs het pad vliegen kluiten in 't rond.'
'Wandelaar weent gij daarom zo bitter
Wandelend in het woud?'
'Beste man, ik zie hem niet meer rennen.
Ik begroef hem in het woud.'
Reacties op dit gedicht
| Katja Bruning: | Zondag, november 04, 2001 08:41 |
| Ja, die haas...ik stelde me voor dat het pad zo nu en dan langs de bosrand liep en dat daar hazen zaten te 'zekeren', (dat is op hun achterpoten gaan zitten met hun voorpoten in de lucht en speuren of Rien Poortvliet er aankomt), om vervolgens haken te gaan slaan in het veld. Maar 'woud' suggereert een diep, dicht bos, dus ik geef Albrecht Paul gelijk. Hans komt het dichtste bij een mogelijke tweede betekenis van het gedicht: de wandelaar zag de hond niet, maar wás de hond er ook niet? Denk |
|
| wies: | Vrijdag, oktober 26, 2001 21:42 |
| mooi katja echt mooi | |
| jeroen buis: | Vrijdag, oktober 26, 2001 16:05 |
| niks aan veranderen een gedicht is om over na te denken en even bij stil te staan,die mooie stilte van het verlies is dan erg toepasselijk ik zou het einde dan ook zo laten ik vindt het namelijk een heel mooi gedicht.wij hoorden ook het geritsel niet meer van onze trouwe metgezel en die stilte is dan verschrikkelijk groetjens jeroen | |
| Hans Winter: | Woensdag, oktober 24, 2001 23:58 |
| Je ziet alles behalve degene die het veroorzaakt, zo vertelt het mij deze dialoog. Ik zou niet zozeer zeggen dat het gaat om een menselijke vriend, maar om een trouwe viervoeter die in zulke mooie taal rond stuift dat ik er voor je haas en je hond een open weitje tussen de bomen bij bedenk. |
|
| Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 23, 2001 10:20 |
| In een heel oude vorm en taal gegoten. Boeiend, die dieren-drukte! Maar er is een dier dat ontbreekt in het woud: de hond die er ooit vrolijk ronddartelde en al die dieren opjoeg. Het einde stemt tot nadenken, legt misschien niet genoeg accent op HEM, Katja. Misschien kan het beter zo: Beste man, ik ze zijn er allemaal / maar hém zie ik niet meer rennen / Ik begroef hem in dit woud. Een moment van stil verdriet om een vriend heb je hier mooi beschreven. Overigens... h |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Katja Bruning | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||