(LR) Doorleven
doorleven
voel ik mij een schaduw
in nachten van eenzaamheid
daar messen mij doorboren
en het lemmet in mij brand
bloed ik tranen – mijn ogen
zij leven niet meer vandaag
waar ik in de jouwe stierf
overleefde jij mijn lijden
stilte als enig geluid
mijn adem tegen de wind
vliegen zal ik, vliegen
tot waar het lot mij voert
- leef ik door in jouw leven
…
Rachel
Reacties op dit gedicht
| *zwarte schaduw*: | Donderdag, december 15, 2005 16:42 |
| je hebt me betoverd met dit gedicht, zooo mooi. kusje zwarte schaduw |
|
| chocaatje: | Woensdag, december 14, 2005 09:38 |
| Erg droevig, maar mooi geschreven.liefs mieke | |
| Orphan Angel: | Woensdag, december 14, 2005 00:13 |
| Je hebt je pijn en triestheid sterk trachten te verwoorden. Veel sterkte op deze moeilijke levensreis. Liefs, Orphan Angel |
|
| Boudaatje: | Dinsdag, december 13, 2005 22:34 |
| Wauw, wat prachtig geschreven maar zo droevig... liefs Boud |
|
| m@rcel: | Dinsdag, december 13, 2005 18:22 |
| heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2005 | ||
| Thema's: | ||