En weg was je..
Ik weet nogsteeds niet waarom je ging,
Nu ben je weg,
Maar niet uit mijn hoofd.
Geen vaarwel.
Het blijkt heel anders te zijn,
Zo anders dan mijn gedachtes over ons.
Mijn nooit uitgesproken gedachtes,
Dwalen nog altijd rond in mijn hoofd.
Het voelt zo nutteloos,
Nu mijn gedachtes geen werkelijkheid zullen worden.
Jij bent nog altijd weg,
Ik kon er niks aan doen.
Ik zie je in mijn gedachtes,
En hoop stiekem dat je er bent.
Maar jij bent nog altijd weg...
Ik heb je geprobeerd tegen te houden,
Maar mijn woorden deden je niks.
Je bent weg,
En ik kan je niet meer vinden...
Nu ben je weg,
Maar niet uit mijn hoofd.
Geen vaarwel.
Het blijkt heel anders te zijn,
Zo anders dan mijn gedachtes over ons.
Mijn nooit uitgesproken gedachtes,
Dwalen nog altijd rond in mijn hoofd.
Het voelt zo nutteloos,
Nu mijn gedachtes geen werkelijkheid zullen worden.
Jij bent nog altijd weg,
Ik kon er niks aan doen.
Ik zie je in mijn gedachtes,
En hoop stiekem dat je er bent.
Maar jij bent nog altijd weg...
Ik heb je geprobeerd tegen te houden,
Maar mijn woorden deden je niks.
Je bent weg,
En ik kan je niet meer vinden...
Reacties op dit gedicht
| b.koopmans: | Donderdag, juli 13, 2006 16:42 |
| Droevig zeg!! STERKTE..... liefs |
|
| Gert: | Maandag, januari 02, 2006 21:51 |
| Vervelend hè als sommige mensen verdwijnen? Mooi. Groet, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: UniQue* | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2005 | ||
| Thema's: | ||