Opgegroeid aan het strand
Elke dag tot aan mijn oren in het zand
Voelde de wind langs mij gaan
En bleef daar tot de volle maan
De boot kwam aan
Met jou, ik zag jou meteen staan
Jouw eerste voetstappen op het strand
Staan nog steeds gegrift in het zand
Je zag mij en je glom van geluk
Ik zag dat en kon niet meer stuk
In jouw ogen was ik net een drenkeling
Verdronken in een rivier van geluk, waar ik zing
De volgende ontmoeting volgde al snel
Het was in het strandcafé en ik vond je absoluut geen del
Na het eten bracht ik je weer thuis, zoals het hoort
Maar om je hier te laten blijven, daar doe ik voor een moord
Je vertelde me dat je weer vertrok met de boot
Ik kon niet mee, terwijl ik het probeerde met slag en stoot
En zo vertrok je richting de horizon met het schip
Ik heb je staan uitzwaaien, om vervolgens te horen dat je verongelukt bent op een klip
Zo pakte ik mijn eigen roeiboot, tegen de zin in van mijn ma
En ging zo dagenlang je achterna
Ik vond het schip, een groot wrak
Jou kon ik niet vinden, ik was niet bepaald op mijn gemak
Misschien dat je was gered en nog in leven was
Maar ik wist dat die hoop zou vervliegen als gas
Zo roeide ik verder over de wijde zee
Alles viel niet zo mee
Ik voelde mij net alsof ik door kogels was doorzeefd
En de mensen van het dorp vertelden mij dat niemand het had overleefd
Eigenwijs bleef ik zoeken en zelfs na het vinden van haar lichaam
Voelde ik mij alleen en van binnen met jou tezaam
Eigenwijs wacht ik elke dag aan de rand van het strand
Met jouw cadeau van die ene avond bij mij in een mand
Wachtend op jou is het enige wat mij nog rest
De rest valt weg in stilte en slaap niet meer in mijn eigen nest
De liefde van mijn leven
Degene die mijn hart liet beven
Was gekomen en na een avond weer gegaan
Voor mij was jij de zon en de maan