Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
schreeuw van een generatie
Ik adem slechts een puur vergif
bij het horen van de stille klanken
die hun verhalen in mij voortbrengen
voel ik het vervallen van de aarde
als ik hun tranen lees uit kleine details
die zij niemand ooit vertellen wilden
de bitterheid straalt uit hun ogen
met verlies van jeugdige onschuld
zijn zij veroordeelt tot verleden tijd
waar zij nooit om hadden gevraagd
of nooit iets fout voor hadden gedaan
dan geboren worden op de verkeerde plek
[draag ik in mijn handen een sleutel
tot het diepste van hun tranen en pijn
en vervloek de duizend schuldigen
dankzij wie hun leven al vervallen is
net als de aarde met hen neer gaat
maar zij hebben nooit anders gekend]
Reacties op dit gedicht
senta vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Don Gallo
:
Woensdag, december 14, 2005 19:04
heel vet gedaan,
mooi hoor.
gegroet,
Over dit gedicht
Auteur:
senta
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
14 december 2005
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Verdriet]
[Angst]